- büruz
- <ər.> Ancaq köməkçi feillərlə: büruz eləmək (etmək) – bax büruzə vermək. Sordum dəhanını, dedi dil: sirriqeybdir; Öz əczini büruz elədi bu cavab ilə. S. Ə. Ş.. Gah-gah, bir para əfradi-bəninövi- bəşərdən büruz edir. M. F. Axundzadə; büruzə çıxarmaq – bax büruzə vermək 2-ci mənada; büruzə vermək – 1) üzə çıxarmaq, aşkara çıxarmaq, göstərmək. Yenə Mirzə Məmmədəli narazılığını büruzə verib başını bulayır. C. M.. Lakin Tərlanın səsi titrəyirdi. Böyümüş gözləri içindəki həyəcanı ancaq aydın büruzə verirdi. M. Hüseyn; 2) aşkara çıxmaq, üzə çıxmaq, özünü göstərmək, görünmək. <Ov itlərinin> xasiyyətləri ovda büruzə verərdi. S. S. Axundov; büruzə verməmək – üzə verməmək, göstərməmək, aşkara çıxarmamaq. <Şəfiqə> öz narazılığını büruzə verməmək üçün çölə çıxdı. Ə. Vəl..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.